به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

وقتی صدای زنان دردمند در اعتراضات گم می‌شود / در این شلوغی‌ها دست کنشگران حوزه زنان بسته شده است

تاریخ انتشار: ۹ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۳۰۰۶۳۵

استفاده ابزاری از زنان برای پیشبرد اهداف سیاسی، منش و رسم عده ایست. چه در داخل که برای رای آوری در انتخابات یک دفعه دلشان برای آزادی نداشتن دختران ایران می‌سوزد؛ چه عده‌ای از خارج خوب می‌دانند برای اینکه نقشه هایشان را عملی کنند می‌توانند از مسئله‌ای مثل آزادی زنان شروع کنند.

گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو؛ در این یک ماه اخیر در کشورمان «آن‌هایی» به وجود آمده اند که نمی‌دانیم چه اسمی رویشان بگذاریم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از آنجاییکه خودشان را درست معرفی نمی‌کنند نمی‌دانیم دقیقا چه می‌خواهند و چه ایدئولوژی‌ای پشت کنش‌هایشان است. نمی‌دانیم رهبر آن‌ها کیست و نمی‌دانیم چه آلترناتیوی برای فردای بعد از جمهوری اسلامی در نظر دارند. خودشان راهی پیش رویمان نگذاشتند جز اینکه «آن‌ها» صدایشان کنیم. مدتی ست آن‌ها خیابان‌ها و کوچه‌های شهر را نا آرام کرده اند. فشار روانی به مردم ایجاد کرده اند و البته در قاب فضای مجازی شهر‌ها را فتح کرده اند. کسانی که فکر می‌کنند با جیغ و بوق می‌توان انقلاب کرد و توی خوابگاه و دانشگاه و خیابان‌ها مزاحم استراحت و آرامش دیگران اند. دانشجو‌هایی که ورودشان به دنیای آکادمیک مجازی بود و بعد از ورود حقیقی شان به فضای دانشگاه فکر کردند دانشگاه همین شلوغ کردن هاست و جز این نیست. نمی‌دانستند که دانشگاه می‌تواند چیز‌های جذاب دیگری هم برایشان داشته باشد. کلاس و درس و علم و دوستی و رفاقت و فعالیت و هزار و یک چیز گرانبهای دیگر. آن‌ها اول از همه حرف دفاع از حقوق زنان و آزادی زنان را پیش کشیدند. آتش اعتراضات از یک اتفاق و مرگ یک دختر جرقه زد و شعله ور شد. اتفاقی که برای همه غم انگیز و ناراحت کننده بود، اما کم کم تبدیل شد به یک سری سلسله برنامه که پله پله آن‌ها را به جلو می‌کشاند. اول آسایش مردم را در خیابان‌ها گرفتند. ترس به جان همه مادرانی انداختند که بچه هایشان برای مدرسه و دانشگاه و ... قرار بود بروند توی شهر. دلشوره و استرس به جان دختران و زنان محجبه‌ای انداختند که می‌خواستند با چادر قدم توی خیابان بگذارند و این آزادی‌ای که آن‌ها از آن دم می‌زدند را انتخاب نکرده بودند. این یک تصویر واقعی بود از آنچه که آن‌ها برای قشر عظیمی از زنان سرزمین رقم زدند. اما این تنها ضرری نبود که آن‌ها به جامعه زنان زدند.

در این مدت با فعالیت‌های رسانه‌ای آنقدر فریاد آزادی را در بوق و کرنا کردند که مطالبات به حق زنان دیگر گم شد. آنقدر جو را متشنج کردند که خیلی از کنشگران ترسیدند به برنامه‌های خودشان بپردازند تا مبادا برچسب ایگنور کردن بهشان بخورد. کمی پیش از این اعتراضات کسانی برای رویداد‌های حوزه زنان و کار‌های رسانه‌ای و ... برنامه‌ها داشتند و دغدغه‌مند بودند تا باری از دوش زنان بردارند و مسئله‌ای از مسائلشان کم کنند، اما با این وضعیت پر سر و صدایی که ایجاد شد ایده‌هایشان را بغچه پیچ کرده و کناری گذاشتند تا شرایط آرام شود و گوشی برای شنیدن حرف هایشان و زبانی برای زدن حرف‌ها و دغدغه‌های زنان باشد.

حدود ۴ میلیون زن سرپرست خانوار در کشور وجود دارد که رقم اصلا کمی نیست؛ اما هیچ کدام صدای این زنانی که درد مسکن و اشتغال و نان دارند نمی‌شوند. مادرانی که کودکانشان مریض اند و شب و روزشان تیره و تار شده است، چون داروی کودکشان تحریم است. بعد آن‌ها از همان شبکه‌های آمریکایی خط می‌گیرند برای اعتراض و کار اعتراضشان به اغتشاش کشیده می‌شود و فیلم یک دقیقه‌ای می‌گیرند و برای همان تحریم کننده می‌فرستند. آن‌ها به دغدغه‌های زنان خانه دار و مشکلاتشان فکر نمی‌کنند. دغدغه‌های زنان شاغل؛ تبعیض در حقوق و قرارداد‌ها و نداشتن تبعیض مثبت و .... بعید می‌دانم خیلی از آن‌ها یک بار پای درددل مادرشان نشسته باشند تا ببیند مسئله و ناراحتی و دغدغه اش چیست. ایگنور کردن کار آن‌هایی ست که هیچ کدام از این دغدغه‌ها را ندیدند و فقط آزادی در پوشش را دیدند و خواستند؛ حتی خودشان هم نمی‌دانستند که بازیچه دست عده‌ای جاه طلب شده اند و استفاده ابزاری از زنان برای پیشبرد اهداف سیاسی، منش و رسم عده ایست. چه در داخل که برای رای آوری در انتخابات یک دفعه دلشان برای آزادی نداشتن دختران ایران می‌سوزد و چه کفتار‌هایی از خارج که می‌دانند برای اینکه نقشه هایشان را عملی کنند می‌توانند از مسئله‌ای مثل آزادی زنان شروع کنند. یک مسئله‌ی باکلاس و زیبا با چاشنی روشنفکری که ایجاد یک دو قطبی عمیق در جامعه می‌کند؛ دختران و زنان ایرانی را روبروی هم قرار می‌دهد و فضا را نا آرام می‌کند. حتی حق سر کلاس درس نشستن را هم از بقیه می‌گیرند و روبروی دانشجویان چادری شعار برو گمشو سر می‌دهند. آن‌ها برای مختلط شدن سلف و خوابگاه‌های دانشجویی یقه چاک می‌دهند و آسایش کسانی که این اختلاط در چارچوب هایشان نمی‌گنجد را نادیده می‌گیرند. آن‌ها دنبال آزادی و دفاع از حقوق زنان اند و این خیلی خنده دار است.

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: تجمع اعتراضی تجمع دانشجویی مادران تنها زنان سرپرست خانوار مهسا امینی زن زندگی آزادی دغدغه ها عده ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۳۰۰۶۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

وقاحت که در آزادی رخ داد توهین به همه زنان بود

باشگاه پرسپولیس در مورد اتفاقات بازی با سپاهان در آزادی و انتشار یک ویدیوی جنجالی بیانیه‌ای منتشر کرد.

به گزارش "ورزش سه"، بازی پرسپولیس و سپاهان بیشتر از بار فنی، حواشی داشت و توهین پیرمردی که در سکوهای سپاهانی‌ها نشسته بود واکنش گسترده اهالی ورزش را برانگیخت. حالا باشگاه پرسپولیس بیانیه‌ای در این خصوص منتشر کرد و به سایر اتفاقات رخ داده در بازی با این تیم نیز اشاره کرد.

پرسپولیس نوشت:"توهینی که روز چهارشنبه از سوی جمعی از هواداران سپاهان صورت گرفت و نشر تنها یک مورد آن، کشور را شوکه کرد، فقط هتک حرمت بانوان پرسپولیسی حاضر در ورزشگاه نبود، بلکه توهین به همه زنان ایران حتی غیر فوتبالی‌ها بود و هیچ ایرانی با شرفی در داخل و خارج فوتبال نمی‌تواند خود را از این موضوع کنار بداند.

سال‌ها است بخشی از جامعه هواداری سپاهان، هر از چند گاهی اقدامات وحشتناکی را رقم می‌زنند. اقداماتی که در مقابله با این پدیده صورت می‌گیرد هم اصلا بازدارنده نیست و حتی به نظر اعتقادی به برخورد جدی وجود ندارد اگر مقامات با فشار افکار عمومی رو به رو نبودند.

در تمام این موارد دیده نشد باشگاه سپاهان حتی یک بار عمیقا متاسف باشد مگر این که از شدت بازتاب ماجرا، مجبور به این امر شده است.

در همین مورد اخیر حتی رویکرد انتقادی به این مساله را زیر سوال برده‌اند و به آن‌هایی که به واسطه مشمئز کننده بودن، حادثه برانگیخته شده‌اند، اَنگ چسبانده‌اند. البته که آن‌ها هم از این وضعیت پیش آمده خوشحال نیستند، چون روز چهارشنبه شاهد شروع یک جریان فکری و رفتاری بودیم که اگر در همین نقطه با شدت تمام در نطفه خفه نشود آغاز یک جریان خشونت و هتک حرمت نسبت به بانوان در تمام جامعه خواهد بود. آنچه اتفاق افتاد علیه بانوان هوادار تمام باشگاه‌ها از جمله خود سپاهان نیز بود.

ملت ما شهدای عزیز و گرانقدری را در دفاع از حرم داد تا پای داعش و تفکرات داعشی که جلوه‌ای از آن در نگاهی بود که به زنان داشت به این کشور باز نشود و حالا در کمال تعجب یکی همان تفکر را فریاد زده و در داخل و خارج فوتبال و ورزش باید بسیاری به حال خود متاسف باشند اگر به قدری متاثر نشدند که واکنش لازم را داشته باشند.

این ها غلو و بزرگ‌نمایی نیست، واقعیاتی است که کمتر جرات بیان آن وجود دارد. و اما در ارتباط با رفتارهای بخشی از جامعه هواداران سپاهان و نه همه آن‌ها حکایت طولانی است.

حمله به خودروی حامل مدیران باشگاه رقیب که با توجه به ابعاد سنگ و آجرها به نظر به قصد جان‌شان بود، نابینا شدن سرباز احمدی از دو چشم به خاطر پرتاب نارنجک دست‌ساز، حمله وحشیانه و بی‌رحمانه به تعدادی از هواداران پرسپولیس و ضرب و شتم آن‌ها، نابینا کردن هوادار پرسپولیس، تهدید و ارعاب هواداران پرسپولیس در شهر و محل زندگی خودشان (اصفهان)، حمله به خودروهای خبرنگاران در تهران، آتش زدن خودروی یکی از خبرنگاران در حادثه‌ای دیگر، حمله به ماموران داخل ورزشگاه در بازی خارج خانه، حمله به اتوبوس حامل اعضای تیم فوتبال پرسپولیس با نارنجک که می‌توانست با شوک به راننده و از کنترل خارج شدن اتوبوس به اتفاقی فاجعه‌بار بدل شود، بخشی از حوادثی بوده‌اند که جدای از برخوردهای لفظی و فیزیکی معمول در ورزشگاه‌ها توسط این عده رقم زده شده است.

حالا هم پای مسائل ناموسی را به میان کشیده‌اند که دیگر برخوردهای انضباطی و اخلاقی برای مواجهه با آن کفایت نمی‌کند. این ماجرا قرار است تا کجا پیش برود؟ توجه افکار عمومی را به این نکته جلب می‌کنیم که توهین آن فرد معلوم الحال که معلوم نیست در چگونه دامانی بزرگ شده‌است فقط قسمت کوچکی از رفتارها و توهین‌های مشمئز کننده بخشی از هواداران سپاهان نسبت به بانوان بود.

باشگاه پرسپولیس مدارک و فیلم‌ها را جمع‌آوری کرده و در قالب شکایات علیه این فرد به طور خاص و علیه جمعی از هواداران و باشگاه سپاهان در اختیار ارکان قضایی فوتبال و دستگاه‌های ذیربط قرار می‌دهد ولی قطعا این کفایت نمی‌کند.

چرا باید جامعه هواداری بعضی باشگاه‌ها به خاطر کوتاهی یا نگاه رنگی بعضی مسوولان امر و دستگاه‌ها در شهرهای خود به باوری برسند که برای خود حاشیه امنیت این‌چنین قائل باشند؟

همچنین به ارکان ورزش و فوتبال کشور، تضمین می‌دهیم چنین اتفاقاتی در قالب مواردی چون خشونت علیه زنان در ابعاد بین‌المللی فوتبال قابل پیگیری است اگر احساس نشود برخوردی که صورت می‌گیرد متضمن امنیت و حرمت بانوان هوادار همه تیم‌ها باشد و در این امر هیچ فرقی بین بانوان هوادار پرسپولیس، استقلال، سپاهان، تراکتور، خوزستان، گیلان، مازندران، کرمان و … نیست."

کانال عصر ایران در تلگرام